چکیده مقاله
روستانویسی در ایران همزمان با اصلاحات ارضی و تحولات فرهنگیِ دهه 40ش پدیدار گردید و نویسندگان نامآور با نگارش داستان های روستایی نرم نرم به شکل گیری ادبیات روستایی یاری رساندند. البته درمیان آنان غلامحسین ساعدی با دو مجموعه داستان های کوتاه به نام عزاداران بیل و ترس و لرز و داستان بلند توپ و نمایشنامه چوب به دست های ورزیل جلودار نگارش روستایی فارسی گردید.
ساعدی برخوردار از دانش روانکاوی و بهره منداز سبک رئالیسم جادویی استعداد روایت حوادث عادی را درفضایی شگفت انگیز به داستان های خود بخشید تا به کاستی دانایی وامکانات جامعه روستایی راه برد. او برای ترسیم زندگی روستایی در این داستان ها با به کارگیری فن وصف و استفاده از تشبیهات هماهنگ با طبیعت ،حوادث زندگی بسیط روستایی را به ذهن خواننده آورده و درشخصیت- پردازی با کاربرد واژگان عامیانه واسم های محلی سادگی لحن روستایی را در داستان های خود هویدا ساخت.
این مقاله درصدد بررسی داستان های کوتاه روستایی وی وداستان بلند توپ ونمایشنامه ی اوست تا ویژگی های فن روستانویسی ساعدی را نمودار سازد.روش جمع آوری داده های پژوهش کتابخانه ای بوده که از طریق فیش برداری میسرشد. مهمترین نتیجه پژوهش پیشرفت وتنوع فنون روستانویسی ساعدی است که با نگارش داستان توپ ونمایشنامه ی چوب به دست های ورزیل حاصل گردید.