موضوع مقاله

امروزه نگارش شرح­ حال با پیشرفت­هایی همراه گردیده و در پی نگارش شرح ­حال ادیب به قلم خودِ او، فنی جدید در ادبیات پدید آمده که خودنگاشت نام دارد. خودنگاشت­ها اغلب از سایر فنون نگارش شرح­ حال بهره‌­مندند و نویسنده برای ایفاد مقصود از انواع نگارش اعم از تاریخ ­نگاری، روز­شماری، خاطره ­پردازی، گزارش ­نویسی، داستان­ پردازی، سفرنامه ­نویسی سود جسته و از فنونی مانند گفتگو و توصیف استفاده می­کند تا خواننده را در جریان رویدادهای زندگی­ اش چنان‌که رخ داده، قرار دهد. این پژوهش یومیّات الحزن العادی اثر محمود­ درویش را برای بررسی مضامین و فنون خودنگاشت برگزیده است. روش کار توصیفی-تحلیلی بوده و مهم‌ترین نتیجۀ پژوهش حاضر کاربرد 7 فن مختلف نگارش در «یومیّات الحزن العادی» است که نویسنده از آن­ها بهره­‌مند شده و با توجه به توسعۀ کلام در شرح رویدادهای زندگی‌­اش خودنگاشتی اجتماعی-سیاسی برجای نهاده است.