بانو امیلی نصرالله نویسنده پرکار لبنانی، در زمره برجسته‌ترین نویسندگان زن در دوران ماست. او از سال 1962م که نخستین داستان خود را به چاپ رسانید و با استقبال جامعه ادبی قرار گرفت تا سال 2009 که مجموعه شعری همسات را به زیور طبع آراست، داستان‌های بسیاری را به قلم تحریر کشید و دانایی سزاوار تحسین و مهارت شگرفش را با بهره‌مندی از قلمی نیمه رومانتیک، در بیان حوادث تلخ و شیرین جامعه لبنان هویدا ساخت.
یکی از موضوعات مبتلا به جامعه لبنان که وجه همت این نویسنده قرار گرفته، جنگ خانمان‌سوز داخلی بود که بسان تب نوبه، بیش از یک دهه طول کشید و خسارت‌های مادی و معنوی فراوانی در جامعه لبنان برجای نهاد. بانو امیلی در کتاب حاضر که به شیوه روایت خاطرات به تحریر کشیده شده، شهروندی لبنانی را که در پی وقوع جنگ به خارج از کشور مهاجرت کرده، فراخوانی می‌نماید و ضمن نقد اندیشه مهاجرت، به نهان‌های دو بانویی که روایت خاطره‌ها را هم گام با یکدیگر پی می‌گیرند، راه می‌برد تا چالش‌هایی را که جنگ و مهاجرت در شخصیت زن ایجاد کرده، ترسیم نماید و با توصیف زندگی در مهجر چالش‌های نو را در زندگی مدرن زنان لبنان نمایان سازد. با این حال نویسنده در آغاز نگارش کتاب تاکید نموده؛ شخصیت‌های به کار رفته در این رمان زائیده خیال نویسنده است و هرگونه تشابه اسمی و اتفاقی که این شخصیت‌ها تجربه کرده‌اند، تصادفی است…